Λίγο-πολύ ανθρώπινο 


IMG_2100.jpeg

 

Στην εποχή της πληροφορίας και της απεριόριστης πρόσβασης στη γνώση, το να φτιάχνεις ερωτήματα είναι πολύ πιο δύσκολο και ουσιώδες από το να βρίσκεις (έτοιμες) απαντήσεις. Μια έκθεση λοιπόν πάνω σε ένα θέμα τεχνολογίας αιχμής όπως το A.Ι δεν θα είχε τόσο νόημα στοχεύοντας στο να απαντήσει όλα τα επί του θέματος ερωτήματα όσο εγείροντας προβληματισμούς και νοητικούς συνειρμούς πάνω στο κοντινό τεχνολογικό μέλλον. 

Η έκθεση A.I. More than human δεν είναι μια έκθεση τέχνης (αν και η τέχνη δεν θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω) ούτε όμως είναι αποκλειστικά επικεντρωμένη στην κυβερνητική και τη νευροβιολογία. Υπάρχει πληροφορία: Χρονολόγια για σχετικές κατακτήσεις τις επιστήμης, πολύ ενδιαφέρον υλικό για παραγνωρισμένες γυναίκες επιστήμονες με σημαντική συμβολή στην εξέλιξη του αντικειμένου και υπερσύγχρονες εφαρμογές του A.I. τόσο στην υγεία όσο και σε άλλα πεδία που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Υπάρχει όμως και πολύ σινεμά, από το Metropolis μέχρι το Her, τέχνη –μια ονειρική εγκατάσταση των teamLab ξεχωρίζει—και άφθονη pop κουλτούρα, κόμιξ, Sci-Fi λογοτεχνία, ρομποτικό κατοικίδιο, ένας cyborg μπάρμαν, όλα στοχευμένα στο να δημιουργούν καινοφανείς προβληματισμούς. Ο σημαντικότερος –κι ίσως εκείνος που κλιμακώνεται στον 21ο αιώνα μέσα από τη γνωσιακή επιστήμη-- είναι το τι τελικά κάνει έναν άνθρωπο, άνθρωπο. Από αυτή τη σκοπιά ίσως θα λειτουργούσε καλύτερα στον τίτλο της έκθεσης ένα ερωτηματικό.  

(Τι είναι άραγε) περισσότερο από ανθρώπινο;  

Ερώτημα που σχηματοποιείται σταδιακά στην έκθεση ξεκινώντας από τις πρώτες υποψίες ‘ρομπότ’, όπως το γκόλεμ της Ιουδαϊκής μυθολογίας ή το τέρας του Frankenstein και τις προσπάθειες αποκωδικοποίησης της λειτουργίας του εγκεφάλου από τον Turring, μέχρι τα υπερσύγχρονα νευρωνικά δίκτυα που όχι μόνο προσομοιάζουν την ανθρώπινη νόηση, αλλά την εξελίσσουν δημιουργώντας τέχνη, διαδρώντας και επινοώντας νέες αφάνταστες στρατηγικές σε παιχνίδια όπως το σκάκι ή το Go.  

Μετά από όλα αυτά, τα androids του Blade Runner μοιάζει να μας περιμένουν για ποτό στο τέλος της έκθεσης. 

Το κειμενο αυτο δημοσιευτηκε στα νεα τησ τεχνης τον ιουλιο του 2019